کمک به فقرا

امام سجاد(علیه السلام) شبانه، نان بر پشت مبارکش گذاشته، در تاریکی شب برای فقرا می‌برد و می‌فرمود: صدقه در تاریکی شب، آتش غضب خداوند را خاموش می‌کند[ مختصر تاریخ دمشق، ج ۱۷، ص ۲۳۸. ]. آن حضرت در دادن صدقه و رسیدگی به محرومین نیز زبانزد بوده و پس از شهادت او معلوم شد که ده‌ها خانواده از انفاق و صدقات او زندگی می کرده اند. مردم نیز علاقه به او داشتند.
محمد بن اسحاق می گوید: گروهی از مردم مدینه در حالی زندگی می کردند که نمی دانستند معیشت آنان از کجا تأمین می شود و زمانی‌که علی بن الحسین(علیه السلام) رحلت کرد، آنان کمک های شبانه ای را که به ایشان می رسید، از دست دادند».
درباره ساده‌زیستی امام سجاد(علیه السلام) گفته شده است؛ روزی ایشان، با لباس نیکویی از خانه خارج شد؛ پس از آن فوری به خانه برگشت و فرمود: همان لباس قبلی مرا بیاورید؛ گویی علی بن حسین نیستم»[ طبرسی، مکارم الاخلاق، ص ۵۸؛ عاملی،‌ وسائل الشیعه، ج ۲، ص ۳۶۴.].